อยากบอกหมวยว่า"พี่เอ็มขอโทษ"

ความเปลี่ยนแปลง 

สวัสดีคับ  วันนี้วันที่  24  ธันวาคม  2552  ก็ผ่านมาตั้งหลายวันแระ  ก็เลยมาสวัสดีกับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง  คงแปลกจัยใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมก็ยังแปลกจัยไม่หายเลยเหมือนกาน  ผมก็เป็นดั่งเช่นทุกวัน  คือว่า  ผมโทรไปหาหมวยมาครับ  ซึ่งมันก็ไม่แปลกหรอกถ้าเรื่องมันมีอยู่แค่นี้  ตั้งแต่เราเลิกกันมา  ผมก็พยายามโทรมาเรื่อยๆ  เลิกกันมาตั้งแต่วันที่  7  สิงหาคม  ซึ่งมันก็นานแล้ว  เธอก็ไม่เคยรับโทรศัพท์ผมเลยสักครั้ง  แต่วันนี้เป็นวันที่เธอรับโทรศัพท์ผมครั้งแรก  ผมล่ะ   ดีจัยสิคับ  ดีจัยมากๆเลย  ใครจะรู้ว่าเสียงโทรศัพท์ที่คุ้นหูคือ  ตื้ด  ๆ  ๆ  จะกลับกลายเป็นเสียงหญิงสาวผู้น่ารักแทน  งงสิคับหมวยรับโทรศัพท์ได้งัย  เงียบก่อนเลย  ตั้งตัวไม่ถูกเลยครับ  เอ้!  เราจะพูดว่าอะรัยดีล่ะ  แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆ  ผมดีจัยมากนะ  แต่ผมก็รู้อยู่แก่จัย  ว่าหมวยคงจะให้อภัยผมยาก  ผมทำไม่ดีไว้กับเธอมากเหลือเกิน  ดีแค่ไหนแล้วที่เขายังรับโทรศัพท์แล้วคุยกับผม  ผมก็หวังว่าคงจะได้คุยกับเขาในวันต่อๆ ไปอีก  อยากจะแก้ตัวอีกสักครั้ง  ผมยอมรับนะว่าผมได้เรียนรู้กับการต้องอยู่คนเดียว  มันเหงามากๆเลยนะแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  เกิดมาก็เพิ่งจะเจอนี่แหละคับ  เศร้าจิงๆ  ถ้าผมและเธอเป็นคู่กันจริงก็คงจะทำให้ผมคนนี้ได้กลับมามีรอยยิ้มได้  ผมจะไม่ทำให้เธอเสียจัย  ผมสัญญา

               คำว่า "อกหัก"...ใครที่รักใครไม่เป็นก็คงไม่รู้จักคำนี้.. และคำว่า "อกหัก"...ถ้าใครมีความรักที่สมหวัง  ก็จะไม่รู้จัก คำ ๆ นี้เช่นกัน...

ในเมื่อคนสองคนที่มีใจที่ตรงกัน  ได้มารักกัน  ได้เดินทางในเส้นทางเดียวกัน...

ต่อมาระยะหนึ่ง...ความรักที่มีนั้น   ไม่เหมือนเดิม  ใจไม่ตรงกัน  อาจเพราะว่า  ใครคนใดคนหนึ่ง  มีใจไม่เหมือนเดิม หรืออาจจะเป็นว่า ทั้งสองคนร่วมใจกันใจไม่ตรงกัน...เป็นการใจตรงกันครั้งสุดท้าย..  คนสองคนหมดรักกัน และจากกันไป  เพื่อ "ไปเดินในเส้นทางใหม่"ที่ตนต้องการ..

            เห้อ.........วันนี้ก็คงเป็นอีกวันสินะ  เหงาโว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ  เทอจะเหงาอย่างผมหรือว่าเทอกำลังมีความสุขอยู่  "จะถามทำมัย  จะไปรู้เรื่องของเขาได้งัยล่ะ" วันนี้วันที่  13  กุมภา  พุ่งนี้ก็คงเป็นวันวาเลนไท  ที่ใครๆเขารอคอยกัน  ต่างกับเราเนอะไม่อยากให้มีเลย  อิจฉาชาวบ้านชาวเมืองเขา  เดินไปกันเป็นคู่ๆ  ผมจะไม่ออกไปไหนเลยล่ะวันนี้ 

Advertising Zone    Close